Ja zacznę od tego, czy przypadkiem sama nie jestem takim typem człowieka???.
Czasem chyba każdy z nas trochę jest. Ja najczęściej czepiam się osób, które kocham I o zgrozo im bardziej na kimś mi zależy tym więcej się czepiam. Czego?? Chyba chcę dla nich jak najlepiej, pragnę ich szczęścia, samodoskonalenia, jednocześnie krytykując ich za ich nawet "najmniejsze" przewinienia, a może nie tyle przewinienia co niedociągnięcia.Oczywiście to nie jest tak że mnie nikt tak nie potraktował i moją odpowiedzią jest od razu atak (głupota po co?? te nerwy). Po chwili zaczynam wyciągać wnioski, zaczyna się istna burza w moim mózgu. A może rzeczywiście?, zasłużyłam?, co mogłam zrobić lepiej?. Po jakimś czasie dochodząc do wniosku , że może w jakimś promilu (nie procencie!!! bo promil jest mniejszy od procentu) ma racje. A recepta jest prosta na przełknięcie tej kropli goryczy. Dystans do samego siebie, człowiek szczęśliwy to taki człowiek, który potrafi się śmiać z siebie samego. Asertywność ale i zdrowy kompromis. I najważniejsze życie toczy się dalej, więc wyciągnij wnioski z danej sytuacji i żyj dalej:):)

Ja zacznę od tego, czy przypadkiem sama nie jestem takim typem człowieka???.
Czasem chyba każdy z nas trochę jest. Ja najczęściej czepiam się osób, które kocham I o zgrozo im bardziej na kimś mi zależy tym więcej się czepiam. Czego?? Chyba chcę dla nich jak najlepiej, pragnę ich szczęścia, samodoskonalenia, jednocześnie krytykując ich za ich nawet "najmniejsze"...

Ja na szczęście nie miałam takiego problemu, ale moja przyjaciółka miała chłopaka, który bez przerwy ją krytykował i czepiał się wszystkiego, a to, że ma za krótką spódnicę, nie taki kolor lakieru na paznokciach, że sprząta nie tak jak jego mama, dlaczego znowu przytyła itp. Przyjaciółka starała się być idealna, ale wiadomo, że ideałów nie ma. Wiele razy mówiła mu, że jest jej przykro, wtedy przepraszał i przyznawał rację, że przesadza i już nie będzie, a potem zaczynało się od nowa. W końcu postanowiła nie odpuścić i albo doprowadzić chłopaka do porządku albo zostawić. Cały dzień się do niego nie odzywała, nie reagowała na docinki, na głupie żarty odpowiadała tym samym- i co? Podziałało! Zdziwił się i pytał, dlaczego tak się zachowuje i się nie odzywa, czy coś się stało? itp. Jeżeli zdarzało mu się ją skrytykować, mówiła stanowczo, ale spokojnie, że jest wartościową osobą oraz podoba się jej jej sposób myślenia i nic tego nie zmieni. Jeśli mu to przeszkadza, to trudno. Po prostu walczyła jego własną bronią. Nie zawsze się udaje, ale chłopak zdecydowanie zmienił się na lepsze i docinków jest znacznie mniej.

Ja na szczęście nie miałam takiego problemu, ale moja przyjaciółka miała chłopaka, który bez przerwy ją krytykował i czepiał się wszystkiego, a to, że ma za krótką spódnicę, nie taki kolor lakieru na paznokciach, że sprząta nie tak jak jego mama, dlaczego znowu przytyła itp. Przyjaciółka starała się być idealna, ale wiadomo, że ideałów nie ma. Wiele razy mówiła mu, że jest...

Najgorzej jest, gdy wchodzi się z takim Czepialskim w dyskusję. Bo Czepialski tylko na to czeka. Nauczyłem się, że najskuteczniejszą metodą na mojego Czepialskiego jest uśmiech. Jak widzę, że mu się zbiera na monolog na mój temat uśmiecham się szeroko i słucham z uwagą. Po czym dodaję: "Rzeczywiście, nie myślałem o tym w ten sposób". Albo: "O, dziękuję! Też czułem, że nie postarałem się wystarczająco". Albo: "No, po twojej uwadze czuję się naprawdę mądrzejszy". Staram się to robić jak najszczerzej i wiarygodniej. A gdy widzę, że moje odpowiedzi wprawiają Czepialskiego w zakłopotanie-czuję się fantastycznie:) A Czepialski czepia się coraz mniej, bo jakoś nie daje mu to satysfakcji. Więcej uśmiechu to lekarstwo nie tylko na Czepialskich!

Najgorzej jest, gdy wchodzi się z takim Czepialskim w dyskusję. Bo Czepialski tylko na to czeka. Nauczyłem się, że najskuteczniejszą metodą na mojego Czepialskiego jest uśmiech. Jak widzę, że mu się zbiera na monolog na mój temat uśmiecham się szeroko i słucham z uwagą. Po czym dodaję: "Rzeczywiście, nie myślałem o tym w ten sposób". Albo: "O, dziękuję! Też czułem, że nie...

Niestety, trochę taki jestem. ALE na swoje usprawiedliwienie dodam, że nie wyjawiam tego publicznie, więc druga osoba nawet o tym nie wie. Jest tak za sprawą dwóch rzeczy. Po pierwsze, jako jedynak, zawsze rodzice się mnie "czepiali", żeby wykreować cudownego człowieka ze swojego synka, którego mieli najpóźniej, jak się dało. Mądre zaś powiedzenie mówi: "kto z kim przystaje, takim się staje". Po drugie, jestem dyrygentem symfoniczno-operowym. Każdy student przychodzi na swoje pierwsze zajęcia jak taki nieopierzony kurczak. Z czasem profesorowie kreują z nas osoby władcze, posiadające wiedzę, umiejętności oraz będący w przyszłości liderami orkiestr. Instrumentaliści tudzież inni soliści są z reguły kapryśni. To do nas należy stonowanie wszystkich do poziomu jednej masy instrumentalnej, która zabrzmi jako cudowne dzieło. Tym samym trzeba być zawsze o krok do przodu i żeby osiągnąć efekt - czepiać się. Kilkanaście godzin prób w tygodniu skutecznie przenosi całość do poziomu życia codziennego. Nie jesteśmy w stanie wyłączyć się, ale możemy to skutecznie tuszować. Dlatego wielu muzyków jest singlami - nie są w stanie być w związku przez dłuższy czas, bo zwyczajnie zaczynają kaprysić i się czepiać. Grunt, to mieć tego świadomość i podejmować racjonalne decyzje. Być samemu, czuć się z tym doskonale a mimo, iż w praktycznie każdym dookoła coś nam nie pasuje - przygryzać język i uśmiechać się. Może to i hipokryzja, ale - dla dobra wspólnego. Co by było, gdybyśmy "byli sobą" i publicznie krytykowali wszystko i wszystkich, bo coś się dzieje nie po naszej myśli? Byłoby źle. Więc jest lepiej, ignorując zachowania czy decyzje innych - ludzi przypadkowych, znajomych czy nawet rodziny. Po prostu się nie wypowiadać, a i tak swoje myśleć.

Niestety, trochę taki jestem. ALE na swoje usprawiedliwienie dodam, że nie wyjawiam tego publicznie, więc druga osoba nawet o tym nie wie. Jest tak za sprawą dwóch rzeczy. Po pierwsze, jako jedynak, zawsze rodzice się mnie "czepiali", żeby wykreować cudownego człowieka ze swojego synka, którego mieli najpóźniej, jak się dało. Mądre zaś powiedzenie mówi: "kto z kim...

W dzisiejszych czasach takich ludzi pokroju Jacka nie trudno wskazać. Od kilku lat mieszkam z takim "Jackiem" , którym jest moja teściowa.

W dzisiejszych czasach takich ludzi pokroju Jacka nie trudno wskazać. Od kilku lat mieszkam z takim "Jackiem" , którym jest moja teściowa.

W dzisiejszych czasach bardzo wiele ludzi może nosić miano tych z rodzaju czepialskich. Często wynika to z negatywnego podejścia do życia przez takie osoby. Są to ludzie "idealni", wymagający, czujący, że świat należy do nich oraz potrafiący wytykać błędy w każdym momencie. Jak sobie poradzić? Nie przejmować się opiniami takich osób, a najlepiej je ignorować i dalej myśleć oraz robić po swojemu.

W dzisiejszych czasach bardzo wiele ludzi może nosić miano tych z rodzaju czepialskich. Często wynika to z negatywnego podejścia do życia przez takie osoby. Są to ludzie "idealni", wymagający, czujący, że świat należy do nich oraz potrafiący wytykać błędy w każdym momencie. Jak sobie poradzić? Nie przejmować się opiniami takich osób, a najlepiej je ignorować i dalej myśleć...

Osoba pokroju Jacka Sparrowa, bezlitosnego pogromcy mó... obiecujących pisarek? Czyli typ osoby "cokolwiek nie zrobię, będzie źle". No niestety, w dzisiejszych czasach spotyka się takie osoby (typowi hejterzy), a ja niestety miałem z nimi styczność. Nawet moja najlepsza przyjaciółka często zachowuje się w ten sposób- "popatrz, zrobiłeś to nie tak jak miało być", "weź ja to zrobię za ciebie lepiej", "ehh, z kim ja żyję, czemu ty zawsze wszystko psujesz". Zazwyczaj myślę sobie "zignoruję ją, co mi tam" jednak nie tędy droga. Zawsze słucham co mówi i staram się zrozumieć, bo być może to co mówi jest prawdą. Jednak to ja najlepiej wiem czy to robię jest prawidłowe- bo ja to ja! Dlatego gdy słyszę że te dyrdymały które mi wygaduje są bzdurne, po prostu robię swoje dalej, a na koniec dodaję kąśliwy tekst- no dobrze, zrobiłem, teraz pokaż mi jak ty byś to zrobiła. Akurat w jednej z sytuacji nie mogłem wstrzymać się ze śmiechem gdy próbowała wykręcić śrubkę wkrętarką, bo twierdziła że półka jest krzywo, a poziomica wskazywała poziom.. z kim ja żyję.

Osoba pokroju Jacka Sparrowa, bezlitosnego pogromcy mó... obiecujących pisarek? Czyli typ osoby "cokolwiek nie zrobię, będzie źle". No niestety, w dzisiejszych czasach spotyka się takie osoby (typowi hejterzy), a ja niestety miałem z nimi styczność. Nawet moja najlepsza przyjaciółka często zachowuje się w ten sposób- "popatrz, zrobiłeś to nie tak jak miało być",...

Kiedy mój mąż zaczyna fazę na czepialstwo i wytykanie błędów staram się to przyjąć ze stoickim spokojem, jego uwagi traktuję jak natrętną muchę, ale ileż można zdzierżyć "bzyczenie" kogoś nad uchem?! Najczęściej wtedy następują ciche dni, a gdy i ich nie można już znieść to rano wychodząc do pracy zostawiam mu w kuchni Snickersa z karteczką "Zjedz i przestań w końcu gwiazdorzyć!!!" Pomaga. ;)

Kiedy mój mąż zaczyna fazę na czepialstwo i wytykanie błędów staram się to przyjąć ze stoickim spokojem, jego uwagi traktuję jak natrętną muchę, ale ileż można zdzierżyć "bzyczenie" kogoś nad uchem?! Najczęściej wtedy następują ciche dni, a gdy i ich nie można już znieść to rano wychodząc do pracy zostawiam mu w kuchni Snickersa z karteczką "Zjedz i przestań w końcu...

Krytyka nigdy nie jest przyjemna. Jednak jeśli jest konstruktywna, zgodna z prawdą i motywuje do podjęcia działań korygujących – w porządku. Jeśli jednak jest to czepialstwo poziom ekspert, tylko po to żeby komuś zepsuć humor – o, nie! Sposobów na radzenie sobie z tego typu zabiegami jest kilka.
Zobaczmy:

• 1. Jezus – nadstaw drugi policzek i módl się, żeby Ci ich wystarczyło. Co oczywiście nie jest zachętą do bycia dwu-, lub więcej-licowym ;)
  

• 2. Kot – ignoruję cię. Dla mnie nie istniejesz. Dźwięk? Jaki dźwięk? Ja nic nie słyszałam, chyba że świst zamykanych drzwi przed twoim nochalem.
  

• 3. Bóg – jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie. Nic dodać nic ująć.

Krytyka nigdy nie jest przyjemna. Jednak jeśli jest konstruktywna, zgodna z prawdą i motywuje do podjęcia działań korygujących – w porządku. Jeśli jednak jest to czepialstwo poziom ekspert, tylko po to żeby komuś zepsuć humor – o, nie! Sposobów na radzenie sobie z tego typu zabiegami jest kilka.
Zobaczmy:

• 1. Jezus – nadstaw drugi policzek i módl się, żeby Ci ich...

Śmiać się, a jeśli ma rację wyciągać wnioski. Krytyka, która jest zasadna ma sens i dużo daje, ale nalezy pamietać o dystansie.

Śmiać się, a jeśli ma rację wyciągać wnioski. Krytyka, która jest zasadna ma sens i dużo daje, ale nalezy pamietać o dystansie.